een moeilijke nacht met pijn, koorts en toestanden

martje heeft het deze nacht erg moeilijk gehad
ze heeft koorts en enorm veel pijn
ze krijgt een extra hoge dosis pijnstillers (oa. morfine) om het allemaal wat draaglijker te maken en om haar rustig te houden.

ik heb de indruk dat ze behoorlijk goed beseft dat, wat ze nu meemaakt helemaal niet normaal is.
ze is ook zo pienter ...
uit de testen die ze hier in het uz van haar afgenomen hebben, blijkt dat ze heel wat voor is op haar leeftijd en al enorm veel begrijpt en interpreteert... dus dit zal ze ook wel goed beseffen.

ze reageerde donderdag al onmiddellijk na de operatie op mijn stem, en je zag dat ze emotioneel was.
ze kon geen geluid uitbrengen door haar intubatie, maar toch zag je dat ze aan het huilen was.

ook gisteren reageerde ze onmiddellijk wanneer ze een glimp van ons (geert en ik) opving

's avonds zijn wannes en heike eens meegekomen, en ze was duidelijk heel blij om hen te zien.

ik ben hier gebleven, en ik ben nog tot laat in de avond aan haar bedje blijven staan.
ze had koorts en had enorm veel pijn.
ik kon niet van haar weggaan, want ik zag haar lijden (ook al deed mijn maag pijn van de honger).
ze wou het ook duidelijk niet dat ik wegging, want hoe weinig ik ook van plaats veranderde, ze bleef me constant in de gaten houden, en huilde uit schrik dat ik zou verdwijnen.

ook de verpleegster had dit in de gaten, en ze vond dit heel opmerkelijk.
het viel haar ook op dat martje helemaal niet confortabel was.
ze was enorm met haar begaan.
zelfs de dokter is wel 2 à 3 keer langsgeweest om te kijken hoe het met haar ging.
ze hebben dan beslist dat martje helemaal geen pijn hoeft te lijden, en de verpleegster mocht de morfine verhogen.
het is natuurlijk moelijk om de juiste (comfortabele en net niet gevaarlijke) dosis in te schatten, want martje kan het niet expleciet zeggen of ze nog pijn voelt of niet. ze kan het alleen weergeven door te huilen...
een volwassene kan zelf de pijnpomp bedienen, en de dosis nu en dan verhogen tot het draaglijk is, maar in martjes geval, moeten de arts en de verpleging dit in haar plaats doen.
ze vragen ook steeds naar mijn bevindingen, omdat ze ervan uitgaan, dat ik haar het beste ken, en haar signalen het beste begrijp.

haar buikje is nog sterk gezwollen en erom gevoelig.
maarja, wat wil je? 12,5 uur werken en wroeten in zo'n klein buikje ...

ook goed nieuws: net toen we toekwamen met wannes en heike, kwamen ze een echo nemen van haar niertjes...
en...
ze blijken allebei goed te werken!
oef!

om de oorzaak van de koorts op te zoeken, en om haar de juiste medicatie te kunnen geven, hebben ze uit alle mogelijke afvoerbuisjes een staaltje genomen om te kweken. (en het zijn er heel wat !)
preventief geven ze haar al een algemene antibiotica met een breed spectrum.

hopelijk vinden ze gauw de oorzaak, en kunnen ze haar al van dit verlossen...

en dan nog de pijn onder controle krijgen...

ze blijft nog zeker en vast het hele weekend op intensieve zorgen.
ik ben daar wel blij om, want ze is daar veilig, en met de allerbeste zorgen omringd.