18 juli 2009
omringd door onze liefde en geborgenheid kwam ons lief klein zusje in ons huiselijk nestje ter wereld ...
Geert en Leen Bekaert-Van Hee zijn haar papa en mama
Wannes (°01) en Heike (°03) zijn haar grote broer en zus
Marjan Delaere en Dirk Dobbelaere zijn haar lieve meter Janneke en peter Dobbie

mama houdt voor jullie deze blog bij

-

de blog is nog in wording....

omdat ik pas in augustus 2010 de kracht vond om aan deze blog te beginnen, is mijn verhaal onvolledig.
ooit wordt dit verhaal wel een volledig geheel, nu zijn er echter heel wat berichten waar niets in geschreven staat

in december 2010 kregen wij verrassend goed nieuws - zoooo verrassend goed, dat we er ook weer even niet goed van waren en ervan moesten bekomen ...
sindsdien is mijn blog op een heel laag pitje komen te staan - ik schrijf maar weinig meer, maar ooit neem ik de draad wel weer op ...
even geduld dus...


deze berichten schreef ik recent of vulde ik recent aan ...

mei 2011 :
op 6 juli 2011 ... precies 1 jaar na de diagnose, organiseren we een benefiet voor het kinderkankerfonds - allen daarheen !

juni 2011 :
ons benefietconcert krijgt aandacht van het nieuwsblad ...


hieronder lees je de tekst van mijn berichten

hiernaast staat het archief van wat ik eerder al schreef.
de berichten worden per maand geklasseerd.
klik op de maand en dan op de titel van een bericht, en je leest de bijhorende tekst hieronder...

samen thuis-zijn lonkt ...

donderdag 4 november 2010

even heel snel een berichtje :
we hebben deze avond de dokter op bezoek gekregen, en die had supernieuws!

MARTJE MAG MORGEN MEE NAAR HUIS !!!

waaw !!

we hebben zelfs al een snelcursusje "hoe sluit ik de sondevoeding aan? " gekregen
ja, want martje leeft momenteel op heel speciale sondevoeding, die uit Liverpool overgevlogen moet worden ...

ze weigert nog steeds om vast voedsel in haar mondje op te nemen, maar dat blijkt volgens de dokters heel normaal te zijn
ze moet die voeding 20 op 24 uur krijgen, dus zal ze voor het grootste stuk van de dag nog vasthangen aan de pomp die dat druppelsgewijs in haar maagje brengt
aan een tempo van 40 ml per uur, dit is te vergelijken met 1/5 van een brikje fristi, chocomelk of fruitsap per uur - héél traagjes dus, maar zo houdt ze het binnen, anders spuugt ze het gewoon er weer uit ...
haar maagje moet nog wat opnieuw leren werken, maar geduld is een mooie deugd, dus ...

hoe alles verder deze week verlopen is in het ziekenhuis, vanaf de uitbarsting van stromboli tot nu, vertel ik in een volgend berichtje, maar bij deze staat hier toch al het goede nieuws te lezen ... :

morgen zijn we weer met z'n allen samen thuis ...