Hoe het begon…

juni 2010:

Het begon allemaal met het idee dat Martjes oog wat gezwollen zat

Misschien gevallen?

Want ja, ze doet verwoede pogingen om zich recht te trekken en steunend aan de dingen rond te stappen.

Ze laat zich ook nu en dan al los van de boord van haar park of de zetel om zo alleen te gaan staan…

Misschien een muggenbeet?

Het is immers zomer en dan is het hoogfeest voor deze kleine mormeltjes…

De een zei dat ik het me inbeeldde, de ander gaf me gelijk en bevestigde het dik-zijn van het oogje.

Vooral toen ik haar in de badkamer vanuit de spiegel bekeek toen ze in het bad aan het plenzen was, viel mij die dikheid op.

vrijdag 25 juni 2010:

Ik was dus ongerust…

Geert besloot om er eens mee tot bij Marc Vanclooster, onze huisarts, te gaan… (waarschijnlijk om mij gerust te stellen)

Toen hij terug thuis was vertelde hij mij dat Marc hem gezegd had dat het inderdaad om een muggenbeet kon gaan, maar dat het toch wel na het weekend genezen moest zijn.

Indien dit niet het geval was,  wou hij graag dat we nog eens teruggingen.

woensdag 30 juni 2010:

Het weekend ging voorbij, maar dat oogje veranderde niet.

Innerlijk werd ik alweer wat ongeruster …

Op woensdag besloot ik om toch maar nog eens tot bij Marc te gaan.

Marc stelde voor om daar toch eens een echo van te laten maken, om te weten of daar vocht zat of niet.

donderdag 1 juli 2010:

Even tussendoor vermelden dat we op deze dag een afspraak hadden met dr. Roelens in het H Hartziekenhuis in Roeselare. Deze consultatie was niet voor Martje maar voor onze Wannes - dr. Roelens is kinderarts en kinderneuroloog.

Aangezien we met z’n allen naar de consultatie waren gegaan, was Martje er ook bij.

Naast aandacht voor Wannes, had hij ook de bult op Martjes oog gezien…

Hij keek ernaar en voelde er even aan.

Hij vroeg ons ook wat die bult was – ten minste, of we op de hoogte waren van wat het was. 

Het viel me wel op dat hij er vrij ongerust naar keek, maarja ik stelde mezelf gerust dat ik wel weer spoken had gezien…

We vertelden hem dat we dachten aan een muggenbeet of een gevolg van een vermoedelijke val, maar dat we de volgende dag naar het ziekenhuis in Tielt mochten gaan voor een echo.

Dat leek hem wat geruster te stellen, maar toch zag ik een rare ongeruste blik in zijn ogen…

vrijdag 2 juli 2010:

Op vrijdag (2 juli 2010) mocht ik een echo laten maken.

Ik moest om 16.OO uur in het ziekenhuis in Tielt zijn.

Het was snikheet en in de wachtzaal was de ronde van Frankrijk op tv …

Geregeld kwam er een verpleger of verpleegster eens piepen hoe daar de stand van zaken was…

Ik had de indruk dat het werktempo wat onder invloed beide elementen gedaald was…   

Pas rond 16.45 uur, na heel wat toertjes wandelen met de buggy rond de wachtzaal – Martje werd het wachten beu -  mocht ik met haar naar de bewust echo.

Nog geen 5 minuten heeft ze op de tafel gelegen.

De arts zei onmiddellijk dat hij daar niet veel kon op zien;  hij zag wél dat het geen vocht was.

Hij zei dat ze beter eens onder een scan zou gaan.

Ik mocht over een half uurtje eens bellen naar mijn huisarts – dan zou hij zijn verslag al doorgestuurd hebben.

Ik naar huis – doodongerust – een moederlijk voorgevoel in de buik hebbende…

Thuisgekomen, naar Marc  gebeld…

Hij had nog niks ontvangen, maar hij zou zijn best doen om zo snel mogelijk een scan vast te leggen.

Hij stelde voor om naar Roeselare te gaan.

Ik zei hem dat hij wel wist wat het beste was, en dat ik op hem vertrouwde.

Hij vermoedde dat het moeilijk ging zijn om nog in het weekend dit te kunnen laten doen, maar dan zou hij toch proberen om het zo snel mogelijk de volgende week te laten gebeuren.

zaterdag 3 juli 2010:

De zaterdagmorgen (3 juli 2010) had ik voor Heike een afspraak bij de kapster;  om 8.30 uur mochten we daar al zijn.

Eenmaal klaar gingen we samen nog wat boodschappen doen – we waren toch vroeg in de weer en het was eens leuk om gezellig samen met ons tweetjes te gaan winkelen.

We waren nog maar net aan onze koopronde begonnen of daar ging mijn gsm aan het rinkelen…

Geert aan de lijn, met de boodschap dat Marc gebeld had…

We mochten onmiddellijk naar Roeselare gaan, daar zou dokter Roelens ons opwachten.

(dr. Roelens is de kinderarts waar we donderdag laatst met Wannes op consultatie waren geweest)

Toen we in Roeselare aankwamen, was hij ons inderdaad verwachtende.

Hij onderzocht Martje, maar wat me onmiddellijk opviel was: hij leek niet veel aandacht te schenken aan haar oogje zelf, hij leek meer interesse te hebben in haar buikje, hij onderzocht het dan ook grondig.

Hij leek mij ongerust en vroeg ook een collega om eens langs te komen.

Naar ons toe zei hij niets speciaals, hij verwoordde ook geen onrustwekkende dingen, …

Maar,  ik las zijn lichaamstaal en voelde zijn ongerustheid…

Uit hun onderling overleg kon ik opmaken dat zijn collega hem niet onmiddellijk in zijn vermoeden kon bevestigen, maar toch besloten ze dat verder onderzoek best nodig kon zijn.

Dr. Roelens wou, als het kon, nog diezelfde voormiddag een scan laten maken.

Maar, Martje zou daarvoor heel stil moeten liggen, … dus zou ze beter eventjes wat in slaap gebracht worden.

Met ons hele gevolg gingen we richting radiologie om te polsen of de radioloog dit op een zaterdagvoormiddag zou zien zitten.

Hij ging er onmiddellijk mee akkoord.

Toen moest enkel nog een anesthesist gevonden worden… maar de enige aanwezige kandidaat was bezig met een openhartoperatie en kon zich dus niet vrij maken.

Daarom werd het onderzoek uitgesteld naar de volgende dinsdag (6 juli 2010)